تاریخ وطن

صدانت آرش نراقی: دوزخ به مثابه تبعید خود خواسته آیا عذاب جاودانه در دوزخ با رحمت خداوندی ادیان توحیدی سازگار است؟ این پرسش را «مسأله دوزخ» می نامند. در این سخنرانی برخی پاسخ های مهم به این مسأله بررسی می شود، و در نهایت از نظریه «دوزخ به مثابه تبعید خودخواسته» دفاع می شود. در تاریخ ۹ آوریل ۲۰۲۳ مشاهده فیلم سخنرانی در یوتیوب | آپارات شنیدن صوت سخنرانی در انکر | اسپاتیفای | کست‌باکس دریافت فایل صوتی این سخنرانی با لینک مستقیم آرش نراقی: دوزخ به مثابه تبعید خود خواسته رضا ایرانمنش , ...ادامه مطلب

پژوهش حاضر در صدد است چگونگی کاربست مباحث اخلاق حرفه­ای در اخلاق سیاسی را نشان دهد. اخلاق حرفه­ای که ارتباط زیادی با اخلاق کاربردی و سازمانی دارد، از مباحث رایج حوزه­ی اخلاق کنونی است که در جهت ارتقای کارآمدی سازمان­ها مورد استفاده قرار می­گیرد. در این نوشته با روش توصیفی و تحلیلی تلاش می­شود چگونگی استفاده از ادبیات این بحث در اخلاق سیاسی تحلیل و چالش­های عمده­ی پیش روی آن به بحث نهاده شود. عدم توجه به علم و فن سیاسی در سازمان­های دولتی، بحث از ماهیت غیرحرفه­ای برخی مشاغل مهم سیاسی و خلط اخلاق حرفه‌ای با سودگرایی از جمله مهم­ترین این چالش­ها هستند. نیاز به نوعی الزام در اخلاق سیاسی و نیاز به وجود مرجعی مشخص برای حل و فصل عقلانی و قابل پذیرش معضلات اخلاقی از ضروری ترین نیازهای ما به اخلاق سیاسی است. , ...ادامه مطلب

داوری و قضاوت کردن در میان جهان‌های هنجارمندی که در نزاع و تعارض با یکدیگر هستند، دشوار است. چرا که آنها در برخورداری از واژگان مشابه، معیارهای عقلانی مورد توافق و تعهدات اخلاقی مشترک هم‌‌راستا نیستند. لذا با روش‌های مرسوم در کاوش‌های فلسفی نمی‌توان میان این جهان‌های هنجاری دست به داوری زد. در چنین شرایطی، داوری‌های سیاسی معمولاً به امور تراژیکی ختم می‌شوند که در عرصه سیاسی عواقبی ناگوار دارند. در همین راستا سوال اصلی مقاله این است که داوری سیاسی به‌مثابه امری تراژیک به چه معنا است؟ و چه پیامدهای برای زیستارهای‌ سیاسی دارد؟ برای یافتن پاسخ، نوشتار حاضر با تأکید بر این که داوری‌سیاسی مانند کنشی در موقعیت‌تراژیک، تجربه‌ای است که در زمان و محلِ خاصِ فرد رخ می‌دهد، امکان توسل به اصول متعین پیشینی در این زمینه را مردود دانسته و با ابتنا به اندیشة هنجاری مارتا نوسبام، درصدد ارائه نوعی داوری به‌مثابه داوری تراژیک است که اصل اساسی آن مبتنی بر حضور شانس اخلاقی در پی ریزی قابلیت‌های‌انسانی است. قابلیت هایی که منجر به رهایش انسان از یک مصیبت به یک خوشبختی می‌شوند. در واقع داوری در اندیشه نوسبام، پراکسیس سیاسی را متوجه به عناصری بیرون از کنشگر می‌کند و در عین حال بر تاثیر موقعیت‌های ستیزه‌ای و چندجانبۀ فرهنگی، سیاسی و مذهبی تاکید دارد که بر جهت‌دهی به رفتارهای عادلانه و غیرعادلانه، مصیبت ساز یا سعادت ساز و غیره در حوزه سیاسی موثرند. , ...ادامه مطلب