سخنرانی میلاد نوری با عنوان «زمان، جاودانگی، و معنای زندگی»
زندگی در چشمبرهمزدنی به «مرگ» ختم میشود. مفهوم «مرگ» با یادآوریِ ارزش لحظات، زندگی را معنادار میکند؛ اما خود آن نیز، تلاشها و امیدهای آدمی را به چالش میکشد. سوگناکی زندگی آنجاست که هر دم حاصل لحظاتِ زندگیمان را از دست میدهیم. چهبسا دلتنگیِ ناشی از اندیشۀ مرگ، افسون و شادی زیستن را در ما بمیراند؛ زیرا ما میخواهیم آنچه را بهدست میآوریم جاودانه از آن خود سازیم. کسی که نگاه به فراسوی زمان دارد، میپندارد که از طریق اندیشیدن به «جاودانگی» میتواند بر تعارضهای ناشی از «مرگ» غالب آید. چهبسا نیز چنین باشد؛ زیرا ممکن است مفهوم جاودانگی حس بیفرجامی را از میان بردارد. اما جاودانگی نیز همچون خودِ مرگ، تعارضانگیز است. به تعبیر ویتگنشتاین: «آیا چگونگی و چرایی زندگی جاودان، به اندازۀ زندگانی کنونیمان، مبهم و رازآلود نیست؟». گذرندگی زمان، مفهوم مرگ، دغدغۀ جاودانگی و معنای زندگی، مسائلیاند که به سرشت انسانی ما، از آنجهت که خودآگاهیم، پیوند دارند. در گفتاری با عنوان «زمان، جاودانگی، و معنای زندگی» که در دانشکده الهیات دانشگاه شهید بهشتی ارائه داشتهام، پرتوی بر این مسئله افکنده شده است.
.
.
زمان، جاودانگی، و معنای زندگی
میلاد نوری
پاییز ۱۳۹۸
دانشکده الهیات دانشگاه شهید بهشتی
.
دریافت فایل صوتی
.
.